Przejdź do głównej zawartości

Innowacyjna, prośrodowiskowa technologia wytwarzania miedzianych wyrobów przewodowych z wykorzystaniem odpadów poprodukcyjnych


Zakład Technologii Przetwórstwa Metali i Stopów Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach opracował we współpracy z Fabryką Przewodów Energetycznych S.A. w Będzinie technologię wytwarzania miedzianych wyrobów przewodowych z wykorzystaniem odpadów poprodukcyjnych.
Stosowana obecnie technologia produkcji wyrobów przewodowych jest oparta na wsadzie produkowanym z wyselekcjonowanych katod miedzianych. Powstające odpady są sprzedawane jako złom miedzi. Powtórne uzyskanie miedzi katodowej ze złomu wymaga energochłonnych procesów rafinacji ogniowej i elektrorafinacji. Proponowana przez IMN innowacyjna technologia pozwoli na zastosowanie wsadu z odpadów poprodukcyjnych jako materiału wyjściowego do produkcji przewodów.

Opracowana technologia ujmuje w sposób kompleksowy cykl działań obejmujący poszczególne etapy założonego procesu technologicznego. Zawiera ona zarówno wytyczne w zakresie zagospodarowania odpadów poprodukcyjnych i ich przetwarzania do postaci pełnowartościowego wsadu, jak i parametry poszczególnych procesów jednostkowych takich jak: topienie i odlewanie oraz ciągłe wyciskanie. Sposób wytwarzania prętów miedzianych z odpadów poprodukcyjnych przeznaczonych na wyroby przewodowe charakteryzuje się tym, że odpady poprodukcyjne są najpierw segregowane, a następnie czyszczone i odtłuszczane metodą ultradźwiękową z zastosowaniem środków powierzchniowo czynnych. Przygotowany w odpowiednich proporcjach wsad jest następnie poddawany procesowi topienia i ciągłego odlewania.
 
Koncepcja budowy linii do ciągłego wytwarzania wyrobów przewodowych w oparciu o przerób odpadów poprodukcyjnych miedzi

Zalety opracowanej technologii
Zastosowanie opracowanego rozwiązania jest zgodne z ogólną tendencją Unii Europejskiej dotyczącą efektywnej gospodarki surowcowej oraz ograniczania emisji CO2. Efekt ekologiczny opracowanego rozwiązania związany jest w szczególności z:
  • eliminacją energochłonnych procesów recyklingu (proces rafinacji ogniowej, produkcji miedzi anodowej i elektrorafinacji),
  • ograniczeniem kosztów transportu odpadów z zakładów kablowych do zakładów przerobu hutniczego i producentów walcówki,
  • ograniczeniem kosztów transportu wsadu do zakładów kablowych,
  • mniejszą emisją zanieczyszczeń i odpadów w trakcie procesu rafinacji i otrzymywania miedzi anodowej oraz elektrorafinacji,
  • bardziej efektywnym zagospodarowaniem odpadów w miejscu ich powstawania.
Zastosowanie opracowanego rozwiązania umożliwi bardziej efektywną gospodarkę materiałową wpisując się w zasady circular economy.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Badania nad intensyfikacją produkcji miedzi katodowej W HM Głogów II

Intensyfikacja produkcji miedzi elektrolitycznej wiąże się z podwyższeniem gęstości prądu na elektrodach (skróceniem cyklu katodowego) lub umieszczeniem dodatkowych elektrod w wannach (co można osiągnąć poprzez zmniejszenie rozstawu elektrod). Możliwy jest też wariant mieszany polegający na podwyższeniu gęstości prądu, przy jednoczesnym zmniejszeniu rozstawu elektrod. Znaczące zwiększenie produkcji katod miedzianych najwyższej jakości, przy zachowaniu obecnej liczby wanien elektrolitycznych, jest możliwe poprzez zastosowanie nowoczesnej, bezpodkładkowej technologii elektrorafinacji miedzi, znanej pod nazwą ISA-Process (ISA/KIDD). Według licznych danych pochodzących zarówno z literatury, jak i bezpośrednio z przemysłu, w zakładach pracujących w oparciu o tę technologię, stosuje się katodową gęstość prądu w zakresie od 280 do 350 A/m 2 , a jej średnia wartość wynosi 310 A/m 2 .

Zastosowanie termografii aktywnej do badań nieniszczących wybranych połączeń zakładkowych

W ostatniej dekadzie zaobserwować można rosnące zainteresowanie termografią aktywną jako nieniszczącą metodą badań materiałów inżynierskich. Metoda ta jest obecnie najczęściej stosowana do badań materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej w przemyśle lotniczym, w którym występuje problem kontroli elementów o dużych gabarytach, gdzie tradycyjne metody (np. techniki ultradźwiękowe) są wprawdzie skuteczne, ale jednocześnie mało wydajne. W obszarze badań tych materiałów, termografia aktywna jest najczęściej wykorzystywana do detekcji rozwarstwień, obcych wtrąceń, uszkodzeń wywołanych uderzeniem. Termografia aktywna jest również z powodzeniem stosowana do wyznaczania przewodności/dyfuzyjności cieplnej ciał stałych. Pomimo znacznego rozpowszechnienia termografii aktywnej jest ona nadal uznawana za niekonwencjonalną i stosunkowo nowoczesną metodę badań, o nie do końca poznanym jeszcze obszarze zastosowań. Obecnie w wielu jednostkach naukowo-badawczych prowadzone są prace nad rozwojem t