Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Metali Nieżelaznych

Kompozytowe spoiwa Ti/CuNi50 wytwarza się z taśmy miedzioniklowej (charakteryzującej się wydłużeniem A100 = 10–25%) oraz drutu tytanowego (o wydłużeniu A100 = 20–45%). Materiał wyjściowy prostuje się i odtłuszcza oraz poddaje procesowi aktywacji powierzchni, usuwając pasywną warstwę zewnętrzną, co prowadzi do zwiększenia chropowatości powierzchni. Całość   oczyszcza się podciśnieniowo. Następnie taśmę zwija się w rurkę, wprowadza rdzeń oraz łączy metodą spawania TIG w atmosferze ochronnej.

Zakład Technologii Przetwórstwa Metali i Stopów Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach opracował we współpracy z Fabryką Przewodów Energetycznych S.A. w Będzinie technologię wytwarzania miedzianych wyrobów przewodowych z wykorzystaniem odpadów poprodukcyjnych. Stosowana obecnie technologia produkcji wyrobów przewodowych jest oparta na wsadzie produkowanym z wyselekcjonowanych katod miedzianych. Powstające odpady są sprzedawane jako złom miedzi. Powtórne uzyskanie miedzi katodowej ze złomu wymaga energochłonnych procesów rafinacji ogniowej i elektrorafinacji. Proponowana przez IMN innowacyjna technologia pozwoli na zastosowanie wsadu z odpadów poprodukcyjnych jako materiału wyjściowego do produkcji przewodów.

Anodowe powłoki tlenkowe wytwarzane na aluminium i jego stopach ze względu na swoją porowatą strukturę muszą zostać po anodowaniu poddane operacji uszczelniania (ang. sealing). Uszczelnienie to proces polegający na zamknięciu porowatej struktury powłoki tlenkowej, który zwiększa odporność na działanie czynników atmosferycznych, mogących być przyczyną korozji lub zabrudzeń. Powłoki tlenkowe można uszczelniać na różne sposoby. Do najczęstszych metod należą: uszczelnianie na gorąco oraz uszczelnianie na zimno. Proces uszczelniania na gorąco jest realizowany w wodzie zdemineralizowanej w wysokich temperaturach (ok 100°C). Pomimo wysokiej skuteczności procesu, jego zasadniczą wadą jest wysoka energochłonność. Proces uszczelniania na zimno realizowany jest w temperaturach niższych (ok. 30°C) i nie wymaga dostarczenia dużych ilości energii. Jego wadą jest natomiast obecność w składzie soli metali, które nie zawsze są obojętne dla środowiska naturalnego. Badania nad nowym ...

Poużytkowe akumulatory kwasowo-ołowiowe należą do grupy odpadów niebezpiecznych, ponieważ zbudowane są z ołowiu i jego związków, substancji silnie toksycznych, występujących w akumulatorze także w postaci frakcji bardzo rozdrobnionej (”pasty akumulatorowej”), co może być przyczyną wzrostu zawartości ołowiu w pyle zawieszonym w powietrzu wskutek tzw. wtórnego pylenia, zawierają elektrolit, w którego skład wchodzi rozcieńczony kwas siarkowy grożący oparzeniami chemicznymi, w przypadku niewłaściwie prowadzonego składowania lub magazynowania    substancje szkodliwe zawarte w akumulatorze mogą przenikać do gleby oraz do wód powierzchniowych i podziemnych, co grozi ich poważnym skażeniem. Stacja filtracji

Skład chemiczny polskich koncentratów miedziowych, pozwala na bezpośrednie wytopienie miedzi blister w piecu zawiesinowym. Celem uzyskania miedzi blister o odpowiedniej jakości (zawartość Pb<0,3% mas.), proces prowadzony jest przy wysokim potencjale tlenu, czego skutkiem jest wysoka zawartość Cu w żużlu, od 12 do 16% mas. Wymusiło to konieczność prowadzenia odmiedziowania żużla zawiesinowego , które polega na redukcji tlenków metali w piecu elektrycznym. Obliczenia termodynamiczne pokazują, że w warunkach równowagowych jest możliwe usunięcie miedzi z żużla do poziomu 0,003% mas. (dwa rzędy wielkości mniejsza niż obecnie uzyskiwana zawartość Cu w żużlu odpadowym), co świadczy o silnym oddaleniu procesu redukcji w piecu elektrycznym od warunków równowagowych. Źródeł takiego stanu rzeczy możemy dopatrywać się w dwóch obszarach. W szybkości reakcji redukcji oraz w przebiegu procesów koalescencji oraz sedymentacji drobnodyspersyjnej zawiesiny kropel wyredukowanych metali. Znajomość ...

Współczesna inżynieria materiałowa poszukuje możliwości poprawy trwałości eksploatacyjnej narzędzi roboczych wykorzystywanych w procesach przeróbki plastycznej i ubytkowej na drodze zabiegów obróbki powierzchniowej. Zagadnienie to jest szczególnie istotne w przypadku procesów, w trakcie których obrabiane są materiały trudnoodkształcalne, takie jak np. stopy utwardzane wydzieleniowo (CuTi, CuCrZr). Jedną z takich metod jest proces wyciskania na prasie metodą KOBO. W metodzie tej elementem kształtującym materiał i jednocześnie najbardziej narażonym na zużycie jest matryca. Wytrzymałość matrycy jest zatem elementem kluczowym i w dużym stopniu determinuje możliwość wyciskania danego materiału. Efektem pracy zrealizowanej w Instytucie jest podniesienie trwałości użytkowej matrycy oraz umożliwienie przeróbki materiałów, których wyciskanie w chwili obecnej jest utrudnione lub wręcz niemożliwe.  W Zakładzie Technologii Przetwórstwa Metali i Stopów przeprowadzono badania celem opr...